sexta-feira, 25 de dezembro de 2015

SAKYA MONLAM -PUJA NO TIBET



PUJA NO TIBET, CLICK EM EM:

https://www.facebook.com/hoshyadgf/videos/918828381488244/

The great Sakya Aspiration prayer Festival-The Sakya Monlam prayers for World peace .in Kyegu Tibet. 

VÍDEO: REZA DE LONGA VIDA DE SUA SANTIDADE SAKYA TRIZIN


VÍDEO: REZA DE LONGA VIDA DE SUA SANTIDADE SAKYA TRIZIN, CLICK EM:


https://www.facebook.com/hoshyadgf/videos/874482795922803/

BELA FOTO


terça-feira, 22 de dezembro de 2015

ANIVERSARIO DE SAKYA PANDITA DIA 24

ANIVERSARIO DE SAKYA PANDITA DIA 24
Sakya Pandita was born in 1182 in Sakya, Tibet and passed in Liangzhou in 1251. As a little child, he had amazing abilities to learn reading and writing Sanskrit and Tibetan, and all other subjects. He received tantric teachings, performed practices, and gave commentaries from a very young age.
He became known as a great scholar in Tibet, Mongolia, China and India and was proficient in the five great sciences of Buddhist philosophy, medicine, grammar, dialectics and sacred Sanskrit literature as well as the minor sciences of rhetoric, synonymies, poetry, dancing and astrology. His teaching legacy reached far and wide. He was the fourth Sakya founder and sixth Sakya Trizin and one of the most important figures in the Sakya lineage.

segunda-feira, 21 de dezembro de 2015

domingo, 20 de dezembro de 2015

quarta-feira, 16 de dezembro de 2015

domingo, 13 de dezembro de 2015

segunda-feira, 7 de dezembro de 2015

An Explanation of Matchless Compassion


His Holiness Sakya Trizin 

An Explanation of Matchless Compassion

His Holiness Sakya Trizin - This teaching, given by the great Mahasiddha Virupa, is a method of training the mind to develop compassion.

Now, we can’t accomplish enlightenment without proper cause and conditions. In order to accomplish enlightenment we need to receive teachings. First we have to learn the teachings, and then after learning the teachings, we need to practice them in daily life. With such motivation, and with the body in a respectful posture, the voice in silence, and the mind concentrating on each and every word, we should receive the teachings.

COMPASSION IS THE ROOT

This particular teaching is called ‘Matchless Compassion Yoga’. Here, yoga refers to meditation. Compassion is very, very important. It is the root of the Mahayana teachings, the Mahayana path, the Mahayana Dharma. If we lack compassion, whatever practice we do, whether generosity, moral conduct, patience, diligence, meditation, or even the very highest tantric practice, it does not become Mahayana Dharma. We may say it is Mahayana, or Vajrayana Dharma, but in reality it is not. It is Hinayana, or Lesser Vehicle, Dharma. Therefore, it is very, very important to make sure that first we develop compassion. Without compassion, the other qualities of buddhahood will not arise.

The great sixth-century Indian master Chandrakirti wrote ‘Engaging in the Middle Way’, a very important text that explains the view of ultimate truth distilled in the philosophy of the Madhyamaka, or Middle Way, school. When Chandrakirti wrote the book, he first paid homage to compassion.

He didn’t pay homage to the Buddha or to the bodhisattvas or to other deities. He paid homage to compassion because, as he explained, shravakas and pratyekabuddhas are born from the Buddha: the Buddha gave the teachings, they practiced them, and on the basis of that, they gained nirvana. Thus, without the Buddha, they could not have gained nirvana.

Now, from whence is a buddha born? A buddha is born from a bodhisattva. A person first becomes a bodhisattva and then progresses on the bodhisattva path to accomplish full enlightenment. Without bodhisattvas, there are no buddhas. Now, from whence do bodhisattvas come? Bodhisattvas come from compassion, nondual thought, and enlightenment mind. It is from these causes that a bodhisattva is created. Thus the very root is compassion. The very first or original root of the great qualities of the buddhas and bodhisattvas lies in compassion.

When we fill a container with water, many drops of water are poured. The first drop, then the second drop, the third drop, and the accumulation of many drops eventually fill the container. Similarly, the very first root, the origin of the great qualities of the buddhas and bodhisattvas, is compassion. For us ordinary people, compassion is the very first seed or root of enlightenment within our minds. Therefore, compassion is crucially important.

Normally, we speak of loving kindness, compassion, and enlightenment mind, or bodhichitta. Loving kindness is like the love of every mother for her child. She wants her child to be physically healthy, mentally happy, and all of the wishes of that particular child to be fulfilled. Such kindly thoughts are termed loving kindness. Just as every parent loves his or her child, all of us have a certain amount of loving kindness. Not just we humans, but even fierce animals have a certain amount of loving kindness.

However, at the moment, our loving kindness is very limited, in that it is based on selfish reasons. Our kind and loving thoughts typically arise because the object of our affection is a relative or a friend, and the like. Such loving kindness is not complete. The loving kindness described in this teaching embraces every sentient being without discrimination, not distinguishing between those who are dearest to us and our most hated enemies. Such loving kindness is felt toward every sentient being without exception. Called universal loving kindness, it is very, very important. We must try to generate this loving kindness toward all sentient beings.

Next is compassion. There are many different levels of compassion. In general, compassion means to focus on a sentient being who is suffering—either physically or mentally—and have the wish for that being to be freed from his or her pain, freed from that suffering. This is called compassion. Of course we all have a certain amount of compassion. Whenever we see someone suffering, we all have some kind of feeling that wishes that particular being to be free of that suffering. But we do not have universal compassion, compassion toward all sentient beings. Ordinary beings lack this.

COMPASSION FOR OUR ENEMIES

The special technique of this particular text is to practice compassion toward a difficult object, because when we can practice compassion toward the most difficult object, it will be easy to develop compassion toward all other sentient beings. An example of a difficult object is an enemy, someone who seeks to harm us. It is very difficult to give rise to loving kindness and compassion for our enemies. To do this, find a secluded place where there are no external disturbances or internal disturbances. It should be outwardly as well as inwardly completely peaceful. Your physical behavior should be completely balanced in the sense that you are not strenuously active and that you can completely relax.

First take refuge in the Buddha, Dharma, and Sangha. This is vital. Then generate enlightenment mind. That is, think that for the benefit of all sentient beings, you must attain full enlightenment, and in order to attain enlightenment you are performing this practice. By taking refuge in the Triple Gem, you switch from the wrong path to the right path. By generating enlightenment mind, you move from the lower path to the higher Mahayana path.

Then visualize yourself in the form of any of the deities that you normally practice, such as Avalokiteshvara, Manjushri, or Vajrapani. To be able to carry out your practice successfully, without obstacles, and also to receive blessings, visualize your root guru on the top of your head. For example, if you are visualizing yourself in the form of Avalokiteshvara, then the guru should be in the form of Buddha Amitabha, who is master of Avalokiteshvara’s buddha family or race. In other words, Avalokiteshvara’s guru is Buddha Amitabha, so if you are visualizing yourself in the form of Avalokiteshvara, then visualize your own root guru in the form of Buddha Amitabha on the top of your head.

Now I will explain the actual practice. Visualize in front of you the most hated enemy that you can think of, the being you see as having harmed you the most. Try to practice compassion toward this enemy. Try to develop a genuine feeling of compassion for your enemy. Wish that this particular enemy will be happy and will be free from suffering and the causes of suffering. As you continue to practice this compassion, it is also important to alternate with contemplation of the reasons you should have compassion for your worst enemy. Practice the two in tandem: practice compassion and also the reason why you should develop compassion for your worst enemy.

So, with full concentration and with a single-pointed mind, very diligently focus on your most hated enemy, who is causing you a lot of damage, pain, and misery. Practice compassion toward this enemy. With this feeling, recite, “Toward this very harmful enemy, may I develop sympathy and feelings of compassion.” Recite this many, many times until you have a real feeling of compassion.

Next is the reason why you have to develop compassion toward your worst enemy, and that contemplation proceeds as follows. Our individual mind has existed from beginning-less time. There is no moment of time that is the beginning of a particular person’s mental consciousness. The mental consciousness cannot appear out of nowhere, and it cannot appear from a completely different thing like the elements, or from our present physical bodies, because the two are very different.

Just as rice will not grow from wheat, wheat will not grow from rice. To grow rice we need a rice seed, and to grow wheat we need a wheat seed. Similarly our mental consciousness cannot arise from mere elements, because the elements, like the physical body, are things that we can see and feel. We can describe their particular shape and particular colours.

The mental consciousness is very different. It is something you can’t touch and can’t describe as having a particular shape or colour. Therefore, the mental consciousness must have arisen from a continuity of the same type as itself. One of the wonders of life is that it has no beginning; it has existed since beginning-less time. Samsara has no beginning. From beginning-less time until now we have been in samsara. It is impossible to describe the number of years, the number of eons, or the number of lives that we have experienced. Throughout countless lifetimes, countless eons, and countless periods of time we have been in samsara. We have taken many different forms: human forms, animal forms, god forms, hungry ghost forms, and hell realm forms. And of course, every time we have taken a physical body, we have had parents, because we need parents to have a physical body.

Thus, at one time or another, all sentient beings have actually been our very dear parents—our very dear mother, our very dear father—our very dear relatives, and our very dear friends. So in reality, this hated enemy is actually our own previous dear mother.

But, since we have changed lives, we do not recognize her. We see her as an enemy because we did not pay back the kindness and benefit that that mother gave us. We still carry an enormous debt and must repay her for her kindness and benefit. Now our very dear mother, our very dear father, our very dear relatives, and so on have appeared in the form of enemies requesting repayment of those debts. If we do not practice compassion, if we still look upon them as enemies and try to harm them, the result will be continuous suffering for ourselves and continuous suffering for others. When the hatred of both sides clashes, of course the result is deeply harmful.

Now, while we are free from all unfavourable conditions and while we have all necessary favourable conditions, it is vital that we take advantage of this golden opportunity. The best way to use this opportunity is to conquer our defilements—to conquer our hatred, to conquer our desire, and to conquer our ignorance. A person who can conquer the defilements is truly brave and can be called a real hero.

For whether our mental hatred toward our enemies harms others or not, it will definitely send us to the lowest hell realms, where we will have to experience unimaginable and enormous suffering. No external enemy can do as much damage as our own internal mental hatred can. Therefore, this time, instead of destroying the outside enemy, we must destroy our worst enemy, our own hatred, through the practice of compassion. With the weapon of compassion, any defilement, any hatred, can be destroyed.

Contemplate the reasons why we ought to develop compassion toward our worst enemy. In reality this most hated enemy is also our own very dear mother or our very dear father. This is the first reason that instead of hatred, we must develop genuine compassion toward our enemy.

The second reason is that not only is our most hated enemy our very dear mother, he or she has been our mother not just once but for many, many lifetimes. Every time this enemy has been our mother, she has given us so much love, so much care, so much protection, and saved us from so much danger. For this reason too, we need to practice compassion.

The third reason is that every time this enemy has been our mother, he or she has given us so much benefit, as much benefit as our present mother gave us. In the beginning, our present mother gave us this precious body, this precious life. Without our mother, we wouldn’t have life; without our mother, we wouldn’t have this body; without our mother, we would not have survived; without our mother, we wouldn’t have become a grown-up human being; without our mother, we would not have had the opportunity to practice Dharma.

When we were first born, we were just like a tiny worm that could do nothing. But our mother did not let us die and took so much care of us and gave us so much benefit. Thus it is said that the first guru of our life was our own mother. Likewise, our enemy has done the same things and benefited us so much. That is why we need to practice compassion.

In summary, we need to develop compassion toward our most hated enemy because (1) that enemy is in reality our own mother, (2) that enemy was our mother not only once, but in many lifetimes, and (3) every time that enemy was our mother, she gave us so much benefit, so much love, and so much kindness. For these reasons we need to develop genuine loving kindness and compassion toward our enemy.

segunda-feira, 30 de novembro de 2015

quinta-feira, 26 de novembro de 2015

terça-feira, 24 de novembro de 2015

sábado, 21 de novembro de 2015

Lama Dampa Rinpoche, Zhenphen Nyingpo



Lama Dampa Rinpoche, Zhenphen Nyingpo

Lama Dampa Rinpoche, Ngawang Lodrö Shenpen Nyingpo (1876-1953). He was the 64th throneholder of the famous Ngor Monastery and the root master of HH. the present 41st Sakya Trizin.
On the right side you can see the young Jamyang Khyentse Wangchuk.

segunda-feira, 16 de novembro de 2015

A Brief Biography of Khondung Ratna Vajra Rinpoche

(FOTO DE R. SAMUEL)


A Brief Biography of Khondung Ratna Vajra Rinpoche



Amidst auspicious signs, Khöndung Ratna Vajra Rinpoche was born on 19th November 1974 (5th day of the tenth month of the 16th Rabjung, Male Wood Tiger year, according to Tibetan lunar calendar) to Vajradhara His Holiness the 41st Sakya Trizin and Gyalyum Tashi Lhakyi. Soon after birth and following familial tradition, His Holiness wrote the letter dhi on Rinpoche's tongue with the blessed nectar and wisdom pills. On 23rd November 1974, His Holiness performed bathing ritual of Vajra Vidarana and bestowed the combined Amitayus-Hayagriva long life initiation, and named his son Ratna Vajra.
As per tradition, a few years later Rinpoche commenced his first day of learning with a ceremony that included His Holiness bestowing the oral transmission of the Manjushri mantra and teaching the thirty consonants of the Tibetan alphabet. Venerable Rinchen Sangpo, a teacher with the exulted qualities of sincerity and bodhicitta, who exudes the virtues of scholarship, righteousness and excellence, was appointed the personal tutor. For auspicious reasons, Rinpoche's first lesson commenced with a spell reading of a golden lettered Manjushri Nama Sangirti. Subsequently, he studied Tibetan grammar and language, and memorized Sakya Centre’s rituals, which he was required to recite from memory before His Holiness, his tutor and the official of Sakya Monastery in Rajpur. He led the ritual prayers of the annual Vajrakilaya ceremony in 1987 and mastered all the ritualistic aspects of the five important ritual ceremonies and others. In short, he duly followed the rubrics of his ancestral lineage by mastering the curriculums of the Southern and Northern traditions of the great seat of Sakya.
Khondung Ratna Vajra has employed various methods to uphold the five fundamental precepts that please the Victors. As a mark of his practice of bodhicitta he engages solely in benefiting others. He has received the Sakya esoteric teachings of the Common Lamdre Tsogshey six times, Uncommon Lamdre Lobshey six times, The Collection of Tantras(rGyud sde kun btus), The Collection of Sadhanas(sGrub thabs kun btus), The Thirteen Golden Dharmas of the Sakyapas (gSer chos bcu gsum), oral transmission of the Collected Works of Sa-Ngor Masters (Sa-ngor bka’ ’bum) and many others from His Holiness the 41st Sakya Trizin, the crown jewel among all the root teachers. He has also received numerous initiations, oral transmissions, teachings, advice and instructions on both Tantra and Sutra from a number of great masters of our time at Sakya College and many other locations. These masters include His Holiness the 14th Dalai Lama, His Holiness Jigdral Dagchen Rinpoche, His Eminence Chogye Trichen Rinpoche, His Eminence Luding Khenchen Rinpoche, Khondung Gyana Vajra Rinpoche, Luding Khen Rinpoche, Khenchen Migmar Tsering, Khenchen Appey Rinpoche, Khenchen Kunga Wangchuk Rinpoche, Khenchen Lungrik Senge and others. Along with these traditional fields of learning, he has also studied English, etc., which enabled him to become well versed in both traditional and modern knowledge.
Rinpoche has been engaging in rigorous teaching activities on both Sutra and Tantra to a great number of disciples throughout the world, propagating the Dharma. These include bestowing the Lamdre teachings at Sakya Monastery in Rajpur, Ngor E-wam Choden in Manduwala and Sakya Tenphel Ling in Singapore. He has also given other teachings at the great seats of Sakya, Ngor E-wam Choden and Samye in Tibet; Sakya College, Dzongsar Institute, Vajrayana Institute and Sakya Institute in India; and the International Buddhist Academy in Nepal. In addition, Rinpoche travelled internationally and gave teachings in Europe, Australia, New Zealand, North America and other countries in Asia. As a mark of Rinpoche's turning the wheel of activity, he has also founded Sakya Tsechen Trinley Dargye Ling monastery in Kalimpong, India, which has now been fully completed. 
In short, all of Khondung Ratna Vajra Rinooche's activities have, and continue to benefit the Dharma and sentient beings.
怙主大寶金剛仁波切簡介
怙主大寶金剛仁波切是金剛持·文殊化身—薩迦崔欽法王和佛母嘉嫞扎西拉喜的兒子,伴随種種吉祥的徵兆,出生於藏歷十七勝生周木虎年十月初五即公元一九七四年十一月十九日。當時法王金剛持按照傳統用各種甘露和智慧丸等配以红花水在舌頭上為他寫下了དྷིཿ(嘚,文殊菩薩種子字),又於當月二十三日給予了金剛摧破佛母灑淨和長壽佛與馬頭明王合一的長壽佛灌頂,並賜名為“熱那班渣”。稍長後,為開啟初學知識的善緣,在完成奉茶和曼達禮後法王金剛持給予了文殊菩薩灌頂並親自口傳藏文三十字母。此後由智、謙、賢三德於一身的仁千桑波為教師,老師為啟殊勝緣起而以金書版《文殊真實名經》開始教授念誦。逐一由老師授予藏文文法知識的同時,在法王金剛持為主的座前完成了吉祥薩迦派各類儀軌背誦考核。
公元一九八七年普巴金剛法會時,圓满學成法會相關的誦、唱、舞等儀軌行持。總之,如同先賢之範,授持了吉祥薩迦南北兩大寺院的儀軌行持,五學取捨之美勤令諸佛歡喜,菩提心的相續廣大解脱而奮起利他諸事。在遍主三恩具足的一切根本上師之頂上至寶金剛持-薩迦法王座前聞受吉祥薩迦派甚深法要《道果·會眾釋》和《道果·弟子釋》各六遍,並聞受了《續部總集》、《成就法總集》、《十三金法》、《薩迦文集》、《哦千文集》等法要的灌頂、傳承、引導等。另外於以薩迦高級佛學院為主的各處在至尊人天導師-如意寶嘉瓦仁波切、吉扎金剛持、至尊怙主·究給企謙仁波切、至尊怙主·禄頂堪千仁波切、大堪布·米瑪策仁(昂翁雷歇)、大堪布·阿貝仁波切、大堪布·貢嘎旺秋仁波切、大堪布·龍惹僧格等大德善士座前聞受了灌頂、傳承、引導和教授等諸多顯密法要。同時也精進學習英語等其它知識,如大鵬遥翱諸學精博之巔。先後在印度薩迦寺、哦日寺、新加坡薩迦登培林等宣授薩迦教義之精華要義-《道果法》。還在雪域藏地薩迦寺和哦日寺两大寺院、印度薩迦高級佛學院、宗薩佛學院、薩迦密續佛學院 、薩迦普鲁瓦拉佛學院、尼泊爾薩迦國際佛學院等,東西方各國多地轉動法輪而令教證大業興於周境。此外仁波切還新建了卡林邦薩迦大悲寺。總之,精勤於濟利教眾的廣大事業。
༄༅། །༸སྐྱབས་མཆོག་རཏྣ་བཛྲ་རིན་པོ་ཆེའི་མཛད་རྣམ་སྙིང་བསྡུས། །
༸སྐྱབས་མཆོག་འཁོན་གདུང་རཏྣ་བཛྲ་རིན་པོ་ཆེ་མཆོག་ནི་འཇམ་དབྱངས་མི་ཡི་རྣམ་རོལ། རིགས་དང་དཀྱིལ་འཁོར་རྒྱ་མཚོའི་ཁྱབ་བདག ༸སྐྱབས་མགོན་གོང་མ་ཡབ་རྗེ་ཁྲི་ཆེན་རྡོ་རྗེ་འཆང་ཞེ་གཅིག་པ་ཆེན་པོ་མཆོག་དང་། རྒྱལ་ཡུམ་འཕགས་མ་བཀྲ་ཤིས་ལྷ་སྐྱིད་གཉིས་ཀྱི་སྲས་སུ་རབ་བྱུང་༡༦ ཤིང་ཕོ་སྟག བོད་ཟླ་ ༡༠ ཚེས་ ༥ ཕྱི་ལོ་ ༡༩༧༤ ཕྱི་ཟླ་༡༡ ཚེས་ ༡༩ ཉིན་ངོ་མཚར་བའི་ལྟས་དུ་མ་དང་བཅས་སྐུ་བལྟམས། སྐབས་དེར་ཡབ་རྗེ་རྡོ་རྗེ་འཆང་ཆེན་པོ་མཆོག་ནས་བྱིན་རྟེན་སྣེ་མང་དང་ཤེས་རབ་རིལ་བུ་སོགས་དྲི་བཟང་གི་ཁུ་བ་དང་སྦྱར་ཏེ་ལྗགས་ལ་དྷིཿཡིག་བྲིས་གནང་བ་སོགས་དམ་པ་གོང་མའི་ཕྱག་སྲོལ་བཞིན་མཛད་དེ། ཕྱི་ཚེས་ ༢༣ ཉིན་རྣམ་འཇོམས་ཁྲུས་གསོལ་དང་ཚེ་རྟ་ཟུང་སྦྲེལ་གྱི་སྒོ་ནས་ཚེ་དབང་ཕུལ་གནང་མཛད་ཅིང་མཚན་རཏྣ་བཛྲ་ཞེས་གསོལ། ཅུང་ནར་སོན་པ་དང་སྐུ་ཡོན་ཐོག་མར་གསན་བཞེས་མཛད་རྒྱུར་རྟེན་འབྲེལ་བཟང་པོའི་སྣེ་དྲངས། གསོལ་ཇ་བཞེས་འབྲས་དང་།མཎྜལ་རྟེན་གསུམ་འདེགས་འབུལ་གྲུབ་མཚམས་དང་སྦྲེལ་༸ཁྱབ་བདག་འཁོར་ལོའི་མགོན་པོ། ༸སྐྱབས་མགོན་༸གོང་མ་ཡབ་རྗེ་ཁྲི་ཆེན་རྡོ་རྗེ་འཆང་ཆེན་པོ་མཆོག་གིས་རྗེ་བཙུན་འཇམ་པའི་དབྱངས་ཀྱི་བཟླས་ལུང་གནང་རྗེས་བོད་ཀྱི་ཡི་གེའི་ཕྱི་མོ་ཀ་མད་སུམ་ཅུ་ཕྱག་གིས་མཛུབ་ཁྲིད་བཀའ་དྲིན་བསྐྱངས་ནས་སྐུ་ཡོན་འབུལ་བཞེས་མཛད། དེ་ནས་ལྷག་བསམ་ཀྱི་དམ་བཅའ་བརྟན་ཅིང་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱིས་ཕྱུག་ལ་མཁས་བཙུན་བཟང་པོའི་ཡོན་ཏན་གྱི་མངོན་པར་མཐོ་བ་རྒན་རིན་ཆེན་བཟང་པོ་ཡོངས་འཛིན་སུ་གདན་འདྲེན་ཞུས་ཐོག ཡོངས་འཛིན་མཆོག་ནས་རྟེན་འབྲེལ་སླད་ཐོག་མར་འཇམ་དཔལ་མཚན་བརྗོད་གསེར་བྲིས་མའི་སྟེང་ནས་སྦྱོར་ཀློག་འབུལ་གནང་མཛད། རིམ་གྱིས་ཡོངས་འཛིན་མཆོག་ལས་བོད་ཀྱི་བརྡ་སྤྲོད་གཞུང་ལ་གསན་བསམ་དང་། ཆབས་ཅིག་དཔལ་ལྡན་ས་སྐྱ་ཆོས་སྒར་གྱི་ཆོ་གའི་རིམ་པ་རྒྱུགས་འབུལ་དགོས་པ་རྣམས་ཡབ་རྗེ་རྡོ་རྗེ་འཆང་དབུར་བཞུགས་ཐོག ཡོངས་འཛིན་མཆོག་དང་ཆོས་སྒར་གྱི་དབུ་ལས་རྣམ་པའི་མདུན་སར་ཐུགས་ཐོག་ནས་རྒྱུགས་འབུལ་མཛད། ཕྱི་ལོ་ ༡༩༨༧ ལོར་ཕུར་སྒྲུབ་སྐབས་འདུན་པ་བསྐུལ་གནང་དང་དུས་གཏོར་ལྔས་མཚོན་འདོན་རྟ་དབྱངས་གར་འཆམས་དང་བཅས་པའི་ཕྱག་ལེན་ཕྲ་རགས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་རྒྱུགས་འབུལ་མཐར་ཕྱིན་པ་མཛད། མདོར་ན་དཔལ་ས་སྐྱའི་གདན་ས་ཆེན་པོ་ལྷོ་བྱང་གཉིས་ཀྱི་ཕྱག་བཞེས་རྣམས་རྗེ་བཙུན་གོང་མའི་རྣམ་ཐར་ཚུལ་བཞིན་དུ་བསྐྱངས། བསླབ་པའི་གཞི་ལྔ་པོའི་སྤང་བླང་གི་ཚུལ་མཛེས་པས་རྒྱལ་བ་དགྱེས་པའི་ཐབས་ཚུལ་ལྷུར་ལེན། བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་ཐུགས་རྒྱུད་ཡོངས་སུ་གྲོལ་ཏེ། གཞན་ཕན་གྱི་བྱ་འབའ་ཞིག་མཛད། རིགས་དང་དཀྱིལ་འཁོར་རྒྱ་མཚོའི་ཁྱབ་བདག བཀའ་དྲིན་གསུམ་ལྡན་གྱི་དྲིན་ཅན་རྩ་བའི་བླ་མ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཙུག་གི་ནོར་བུ། ཡབ་རྗེ་ཁྲི་ཆེན་རྡོ་རྗེ་འཆང་ཞེ་གཅིག་པ་ཆེན་པོ་མཆོག་གི་ཞལ་སྔ་ནས་དཔལ་ལྡན་ས་སྐྱ་པའི་ཟབ་ཆོས་གསུང་ངག་རིན་པོ་ཆེ་ལམ་འབྲས་བུ་དང་བཅས་པའི་གདམས་པ་ཐུན་མོང་བ་ཚོགས་བཤད་ཐེངས་དྲུག་དང་། ཐུན་མིན་གསང་ཆེན་སློབ་བཤད་ཟབ་མོ་ཐེངས་དྲུག རྒྱུད་སྡེ་རིན་པོ་ཆེ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ། སྒྲུབ་ཐབས་རིན་པོ་ཆེ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ། གསེར་ཆོས་བཅུ་གསུམ། ས་ངོར་བཀའ་འབུམ་གྱི་ལྗགས་ལུང་སོགས་ཟབ་རྒྱས་གདམས་པ་རྒྱ་མཚོ་བུམ་པ་གང་བྱོའི་ཚུལ་དུ་གསན། གཞན་ཡང་དཔལ་ས་སྐྱའི་མཐོ་སློབ་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་གནས་དུས་གང་སར་༸གོང་ས་ལྷ་མིའི་རྣམ་འདྲེན་༸རྒྱལ་དབང་ཡིད་བཞིན་ནོར་བུ་མཆོག་དང་། འཇིགས་བྲལ་བདག་ཆེན་རྡོ་རྗེ་འཆང་ཆེན་པོ་མཆོག སྐྱབས་རྗེ་བཅོ་བརྒྱད་ཁྲི་ཆེན་རྡོ་རྗེ་འཆང་། སྐྱབས་རྗེ་ཀླུ་ལྡིང་མཁན་ཆེན་རྡོ་རྗེ་འཆང་། འཁོན་གདུང་ཛྙཱནབཛྲ་རིན་པོ་ཆེ་མཆོག ཀླུ་ལྡིང་མཁན་རིན་པོ་ཆེ་སྐུ་གཞོན་མཆོག མཁན་ཆེན་ཞིང་གཤེགས་མིག་དམར་ཚེ་རིང་ངམ་ངག་དབང་ལེགས་བཤད་ཀུན་དགའ་མཆོག མཁན་ཆེན་ཨ་པད་རིན་པོ་ཆེ་མཆོག མཁན་ཆེན་ཀུན་དགའ་དབང་ཕྱུག་རིན་པོ་ཆེ་མཆོག མཁན་ཆེན་ལུང་རིགས་སེངྒེ་སོགས་སྐྱེས་ཆེན་དམ་པ་དུ་མའི་ཞབས་ལ་གཏུགས་ནས་དབང་ལུང་ཁྲིད་དང་བཀའ་སློབ་སོགས་མདོ་སྔགས་ཀྱི་ཆོས་ཚུལ་མཐའ་ཡས་གསན་བསམ་མཛད། ཞར་བྱུང་དུ་དབྱིན་ཡིག་སོགས་ལའང་སྦྱང་བརྩོན་ལྷོད་མེད་མཛད་དེ། འདབ་ཆགས་གཤོག་པ་ཟུང་ལྡན་བཞིན་ཕྱི་ནང་ཤེས་བྱ་ཡོན་ཏན་ཀུན་ལ་ཆགས་ཐོགས་མི་མངའ་བའི་མཁས་གྲུབ་ཀྱི་གོ་འཕང་མཐོན་པོར་གཤེགས། འཕགས་ཡུལ་རཱཇ་པུར་དཔལ་ལྡན་ས་སྐྱའི་ཆོས་སྒར་དང་། ངོར་ཨེ་ཝྃ་ཆོས་ལྡན། སིངྒ་པུར་ས་སྐྱ་བསྟན་འཕེལ་གླིང་བཅས་སུ་དཔལ་ལྡན་ས་སྐྱ་པའི་ཐུགས་དམ་གྱི་སྙིང་པོ་མན་ངག་ལ་བརྟེན་པའི་ཆོས་སྐོར་གསུང་ངག་ལམ་འབྲས་འཆད་སྤེལ་བཀའ་དྲིན་བསྐྱངས་ཤིང་། གཞན་ཡང་གངས་ཅན་ལྗོངས་ཀྱི་གདན་ས་ཆེན་པོ་དཔལ་ལྡན་ས་སྐྱ་དང་། ངོར་ཨེ་ཝཾ་ཆོས་ལྡན། བསམ་ཡས་མི་འགྱུར་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་གཙུག་ལག་ཁང་གསུམ་དང་། འཕགས་ཡུལ་དཔལ་ས་སྐྱའི་མཐོ་རིམ་སློབ་གྲྭ་དང་། རྫོང་གསར་བཤད་གྲྭ་ཆོས་ཀྱི་བློ་གྲོས། གསང་ཆེན་རྒྱུད་ཀྱི་བཤད་གྲྭ། མ་དགོན་བཤད་གྲྭ་ཐུབ་བསྟན་རྣམ་རྒྱལ་གླིང་། བལ་ཡུལ་རྒྱལ་ཡོངས་གསུང་རབ་སློབ་གཉེར་ཁང་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་ཕྱི་རྒྱལ་ཤར་ནུབ་ཀྱི་ཡུལ་གྲུ་དུ་མར་མདོ་སྔགས་ཟབ་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་འཁོར་བསྐོར་བའི་མཛད་པ་ལ་བརྟེན་ནས་ལུང་རྟོགས་ཀྱི་བསྟན་པ་རིན་པོ་ཆེ་ཕྱོགས་དུས་ཀུན་ཏུ་དར་བར་མཛད་པ་དང་། བྱ་བ་ལས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་སྒོ་ནས་ཀྱང་སྐབས་སུ་བབས་པ་ཀ་སྤུངས་དཔལ་ས་སྐྱའི་ཆོས་གྲྭ་བརྩེ་ཆེན་འཕྲིན་ལས་དར་རྒྱས་གླིང་རྟེན་དང་བརྟེན་པར་བཅས་པ་གསར་བཞེངས་ལེགས་པར་མཛད། མདོར་ན་བསྟན་འགྲོར་སྨན་པའི་མཛད་པ་བསྐྱངས་དང་སྐྱོང་བཞིན་པ་བཅས་སོ། །

O MAHASIDDHA VIRUPA


sexta-feira, 6 de novembro de 2015

quinta-feira, 5 de novembro de 2015

domingo, 1 de novembro de 2015

sábado, 31 de outubro de 2015

segunda-feira, 26 de outubro de 2015

quarta-feira, 7 de outubro de 2015

quarta-feira, 30 de setembro de 2015

ANIVERSÁRIO DO SAGRADO GURU


OS GRANDES MESTRES TIBETANOS: Sua Santidade Sakya Trizin




OS GRANDES MESTRES TIBETANOS: Sua Santidade Sakya Trizin

Palestra Pública Proferida em Friday Harbour, WA/EUA, dia 28 de julho 1995

(Gravação e transcrição única em todo o mundo)

Primeiramente eu quero agradecer a oportunidade que vocês me deram para compartilhar de algumas histórias de vida dos antigos mestres. E já que o tema desta noite aqui é a vida dos grandes mestres do antigo Tibet eu gostaria de começar com uma prece dedicada aos grandes Mestres passados e enquanto eu recito os que receberam os Ensinamentos pensem nas imensas qualidades dos grandes mestres:

Paldem tsawei lama rinpoche
Dag gi chi wor pemei den sug ne
Kaadrin chen pe gone je sung te
Ku sung tug kyi ngo drub tsal du sol

Agora depois desta prece aos grandes mestres... Neste Universo no qual estamos residindo existem muitas diferentes raças, culturas, diferentes filosofias, mas uma coisa é comum a todos, é que todas as pessoas, todo ser vivo deseja estar livre do sofrimento. Todos desejam experimentar felicidades. Seja crente ou descrente, qualquer que seja a filosofia, qualquer que seja a tradição que você mantenha.
E para conseguir a felicidade todas as pessoas fizeram os seus melhores esforços. Para conseguir felicidade todas as nações construíram o progresso e para tanto muito trabalho foi realizado. Progresso científico e tecnológico. E houve muitas ações bem sucedidas, muitos problemas encontraram solução.
Mas é bastante claro que, sem desenvolvermos Sabedoria Profunda, o simples progresso material externo não nos dará muito sucesso quanto à paz e a felicidade que estamos perseguindo. Se o indivíduo não desenvolver a Sabedoria Profunda, o progresso material pode tornar-se mais um obstáculo do que um meio para consegui-lo.
E agora que estamos ingressando no novo Século ter Sabedoria Interior, progresso mental. Progresso material simultaneamente desenvolvendo a Sabedoria Interior, o Desenvolvimento Mental. Isto é muito importante. 
E para conseguir esta Sabedoria Profunda temos atingir a meta da Paz Real e felicidade que buscamos. E assim, para o desenvolvimento da grande sabedoria, neste mundo há muitas religiões. Eu pessoalmente acredito que todas as grandes religiões do mundo têm a sua beleza própria, a sua grandeza própria para desenvolver a bondade... mas como budista eu vou tentar apresentar o ponto de vista budista.
De acordo com o Ensinamento budista todos os seres viventes se tentarem seguir o desenvolvimento de um treinamento espiritual serão bem sucedidos, porque todos os seres viventes possuem a natureza búdica, o mesmo que dizer que a natureza mesma de nossas mentes, apesar de nunca estar totalmente livre de obscuridades, apesar de nunca estar livre de poluições, apesar disso a verdadeira natureza da mente é pura desde um tempo sem princípio, desde o sem princípio.
Mas neste momento nós não vemos a verdadeira natureza da mente que está completamente coberta de obscuridades e de poluição e de ilusões, divisões.
Em vez de ver a verdadeira natureza da mente é que, devido a não conhecermos a realidade é que nós nos inventamos como um "eu". E assim, devido a isto, para resolver o nosso sonho-de-um-eu nós nos aferramos a um "eu", como agregado do corpo, da mente, e tudo isso junto nós pegamos como um "eu" e isto é a fonte de toda a miséria e do sofrimento.
Para apropriadamente estarmos livres é preciso entrar no caminho espiritual e desenvolvendo aquela sabedoria profunda nós podemos eliminar as obscuridades, porque as obscuridades não são a natureza da mente, as obscuridades estão no nível da cobertura. Se as corrupções estivessem no nível da natureza da mente nada poderia ser transformado: o carvão não pode tornar-se branco por mais que o lavemos, porque a natureza do carvão é negra. Mas as corrupções não são a natureza da mente, elas são temporárias, assim com métodos corretos nós podemos eliminar as obscuridades, assim como uma roupa branca coberta de sujeira não deixa ver a real cor da roupa. 
No momento nós não podemos ver a real natureza da mente porque está coberta de poluições. 
O meio de eliminar essas corrupções á através do desenvolvimento do chamado Método e Sabedoria. O Método depende muito da Sabedoria. Se Sabedoria nós não podemos acumular o apropriado Método. Para acumular o apropriado Método nós precisamos de Sabedoria. E também para fazer brotar a Sabedoria nós necessitados do suporte do Método.
Com os dois juntos, o Método e a Sabedoria, é que uma pessoa pode eliminar todas as obscuridades. E quando as obscuridades são eliminadas você vê a verdadeira natureza da mente com a qual podemos ter sucesso, o que quer dizer, em outras palavras, atingir a Iluminação, com a qual teremos todos os meios para conseguir realizar todos os nossos desejos, e porque todas as obscuridades foram eliminadas todas as qualidades poderão se desenvolver. E por isso nossos próprios desejos, os nossos próprios propósitos são realizados, e ao mesmo tempo, através do desenvolvimento das qualidades, nós poderemos desenvolver o socorro a todos os seres.
Para conhecer as práticas espirituais é muito importante conhecer a vida dos grandes Mestres para que nos inspiremos a seguir os seus exemplos. Porque também os grandes Mestres foram todos pessoas comuns como nós, e como nós estiveram cheios de corrupções e cheios de obscuridades. Mas porque entraram no caminho espiritual, e devido à prática que fizeram com esforço puderam eliminar as obscuridades e desenvolver a Sabedoria e assim tiveram sucesso em suas práticas. Por isso é muito importante conhecer a biografia dos Grandes Mestres.
Também para fazer nascer a inspiração para a prática é muito interessante conhecer os grandes Mestres. Como sabem, o Budismo começou na Índia. O Senhor Buddha nasceu na Índia e também atingiu a Iluminação na Índia. E também ali demonstrou suas grandes atividades físicas, suas grandes atividades verbais e suas grandes atividades mentais.
Mas a sua atividade mais importante ficou conhecida como "Girar a Roda", Girar a Roda do Dharma. O sentido disso é que a roda gira, pelo girar da roda é que nós atingimos nossa destino, ou seja, nós vamos de um lugar para outro.
Semelhantemente, girar a roda tem dois significados: um é que, grande realização tendo sido atingida pelo Buddha, através das palavras ele pôde transferi-la para nós, ou seja, assim como através da roda nós podemos viajar de um lugar para outro, através do girar a roda os seus Ensinamentos puderam se disseminar de um lugar para outro; outro sentido é que, primeiro nós ouvimos e aprendemos os Ensinamentos do Buddha, depois contemplamos, e a seguir meditamos sobre eles, e é através da meditação nós prosseguimos e vamos mais adiante no caminho espiritual. 
Primeiramente vem do Buddha para nós, e depois num momento posterior nós também prosseguimos. Este é o sentido de girar a roda.
Por isso o girar a roda do Dharma é a maior atividade realizada pelo Buddha, porque através do girar a roda os seres foram capazes de eliminar as obscuridades e conseguir o sucesso posterior no caminho. 
Depois que o Budismo se estabeleceu na Índia se disseminou em muitos países. Mas no Tibet, e graças à bondade de virtuosos Reis do Dharma, de seus ministros, de alguns panditas indianos, de tradutores, através deles o Tibet possui o completo Ensinamento do Buddha.
Ainda que em outras partes do mundo também possuam profundas doutrinas budistas, alguns têm apenas a parte hinayana, outras têm apenas a parte mahayana, outras têm a parte mantrayana (não completamente, mas têm).
O Tibet, porém, tem tudo, completo Ensinamento Hinayana, o completo Ensinamento Mahayana e o completo Ensinamento Mantrayana. E também tem as ciências relacionadas com a cultura budista, como a lógica, a arte e assim por diante.
O Tibet tem, não apenas o Ensinamento completo, mas o Mestres tibetanos tiveram a mesma realização que os Mestres indianos tiveram.
Diz-se que, certa vez um Mestre indiano chamado "Taba" Sangyê que era realmente um grande Mestre veio da Índia para o Tibet e ficou de um lado da montanha, quando do outro lado da montanha estava o grande Mestre tibetano Milarepa. Eles se conheciam e mandaram notícias um para o outro. Foi dito que de um lado da montanha estava o Mestre indiano, grande Mahasiddha, enquando se disse do outro lado que estava Milarepa. Ainda que naquele tempo não houvesse jornais (risos) mas havia algumas dakinis que levavam as mensagens de um para outro.
"Taba" Sangyê estava viajando para o outro lado para ver Milarepa, e Milarepa também foi do seu lado para o encontro.
Quando Milarepa estava próximo de "Taba" Sangyê ele desapareceu e transformou-se numa flor. E quando "Taba" Sangye chegou àquele lugar viu logo que aquela flor era Milarepa e... ele colheu a flor (risos). E ele disse: "Você tem aparecer para mim na sua verdadeira forma e não permanecer na forma de uma flor. Eu devo ver o seu verdadeiro corpo". E foi quando Milarepa apareceu e trocaram muitas experiências. 
Finalmente, como por um milagre, os dois permaneceram sentados na postura de lótus sobre as folhas muito finas de uma espécie de capim. E, ainda que Milarepa fosse muito magro e pequeno, e ainda que "Taba" Sangyê fosse um homem muito grande e pesado, os dois se sentaram naqueles ramos muito finos e altos de capim sem vergá-los. Mas o peso de Milarepa parecia um pouquinho maior, pois o capim vergava um pouco. 
Então se perguntou porque aquilo estava acontecendo, porque o leve Milarepa parecia levemente mais pesado. Então foi dito que era porque "Taba" Sangyê vinha da Índia, a pátria de todos os Buddhas do passado, do presente e do futuro, que era considerada um pouquinho mais sagrada do que o Tibet, ainda que o Tibet pudesse ser considerado um lugar sagrado mas não se igualava à Índia. Aquilo não acontecia devido à realização dos Mestres, mas sim devido à pátria de onde eles vinham. Não havia nenhuma diferença entre os dois no tocante à sua realização. É por isso que se diz que o Tibet herdou os Ensinamentos na sua pureza, e não há diferença de realização entre os Grandes Mestres Indianos e os Tibetanos. A única diferença está no lugar onde aqueles e estes nasceram.
E assim como cada um desses dois países tiveram grandes Mestres, também dentro do Tibet cada uma das quatro escolas do Budismo tiveram igualmente grandes Mestres. A escola Ningma, Sakya, Kagiu e Gelugpa tiveram todas elas grandes Mestres. 
Da mesma forma a nossa tradição Sakya teve muitos grandes Mestres. Os antepassados da tradição Sakya tiveram Sete Grandes Khöns. Os Khön derivam diretamente de seres celestiais e mesmo naquele tempo antes do advento do Budismo eles eram emanações de Manjushri. Depois, quando o Budismo veio da Índia, essa tradição [Khön] cresceu na propagação do Buddha-Dharma e de fato um dos primeiros tibetanos a receber a completa transmissão e ordenação era um Khön, cujo nome era Nagarashita. Eram sete pessoas a receber a ordenação e ele era um dos mais jovens. Havia três velhos, um de meia idade, e três jovens. Nagarashita era o mais jovem. Todos eles se realizaram como monges completamente ordenados e isso foi muito auspicioso para o início da tradicão do mosteiro tibetano.
Nagarashita e seu irmão, Dorge Rinchem, receberam os profundos Ensinamentos diretamente de Guru Padmasambhava e por esta razão eles praticaram o se conhece como "antigos seguidores", o que em outras palavras eram os "Ningmapás".
Depois, o pai de Sachen Kunga Nyngpô, Khön Konchok Gyalpo, sentiu que devido às circunstâncias viera o tempo de estabelecer um escola separada; que, se ele começasse uma escola separada seria mais beneficioso; e assim a Escola Sakya foi estabelecida. 
Khön Konchok Gyalpo estabeleceu o primeiro Mosteiro [Sakya]. Os Ensinamentos ali foram confiados aos Tradutores, porque o Ensinamentos que vieram dos tradutores eram considerados autênticos. Os Tradutores viajavam do Tibet para o Índia e ali se encontravam com os grandes Mestres indianos e recebiam os Ensinamentos. 
Assim naquele tempo havia Dromi Lotsawa, um dos maiores tradutores. De fato, o grande Marpa, o fundador da Escola Kagiu, também estudou com Dromi Lotsawa. Dromi Lotsawa era um verdadeiro grande Mestre. Ele foi para a Índia e estudou com o grande "Karmalashila". Havia dois grandes Mosteiros naquele tempo na Índia. Um era Nalanda, e o outro era de "Karmalashila". 
Ainda que em "Karmalashila" houvesse muitos outros sábios, ali havia seis grandes e renomados panditas. Ele eram conhecidos como os guardiães das portas, porque naquele tempo havia os budistas e os heréticos que vinham debatem sobre filosofia. Assim cada pandita estava sentado em cada uma das portas de cada lado. Quem viesse do Leste, o pandita da Porta do Leste iria desafiá-lo. Da mesma forma no Norte, e outros pontos cardeais... e no centro havia duas colunas de sustentação que completavam os seis grandes panditas. Dromi Lotsawa recebeu Ensinamentos com todos os seis panditas, ele era um grande Mestre também.
Principalmente Dromi Lotsawa recebeu de um Bikkhu (monge) chamado "Weel" Vajra o completo Tantra de Hevajra e completos Ensinamentos e instruções substanciais e a promessa de receber aquelas instruções em tibetano mesmo. Assim ele voltou para o Tibet e lá encontrou Gayadhara e de Gayadhara ele recebeu o Ensinamento LanDré. 
Dromi Lotsawa foi o primeiro tibetano a receber o Ensinamento Landré, que é o principal Ensinamento Sakyapá que é o "Caminho e o Resultado Todos Juntos". Ele recebeu o LanDré e se transformou em real Detentor do Ensinamento. Teve muitos discípulos. 
Dromi Lotsawa (992-1072) teve muitos discípulos. Mas houve sete discípulos principais que também atingiram a condição de Mahassidha, três homens e quatro mulheres. Todos esses conseguiram grandes realizações. Esses sete discípulos receberam o completo Texto, quer dizer o Ensinamento do Tantra de Hevajra.
Quatro discípulos receberam complertamente as Instruções Essenciais. Um deles foi Seton Kunrig (1025-1113). Seton Kunring é um dos principais Detentores da Linhagem das Instruções Essencias - em outras palavras, do Ensinamento LanDré.
Ele passou essas Instruções para Shangton Chunbar (1053-1136). Shangton Chunbar foi um grande iogue. Ele parecia uma pessoa comum. Ele não parecia um grande lama, não era visto sentado num trono etc. ou vestindo manto. Ele se vestia com roupas tibetanas normais, com capote e botas. Ele trabalhava no campo. Ele aparecia como um fazendeiro, muitas pessoas lhe pediam que trabalhasse em suas terras. Ele socorria a todas. Depois se descobriu que havia um Shangton Chunbar em cada campo (risos), ainda que houve apenas um Shangton Chunbar.
Depois veio Sachen Kunga Nyingpô (1092-1158), fundador dos Sakyapás. Ainda que seu pai, Konchog Gyalpo, tenha sido o construtor do Mosteiro Sakya [em 1073] , coube a Sachen Kunga Nyingpô [esta tarefa de ser o Iniciador].
Sachen Kunga Nyingpô recebeu o Ensinamento LanDré de Shangton Chunbar por muitos anos: o Ensinamento, as Instruções Essenciais e as Completas Instruções de Meditação por muitos anos. 
Quando Shangton Chunbar terminou a transmissão, disse: "Vou lhe mostrar uma coisa". E então se colocou dentro de um cesto e disse que o cesto fosse colocado de cabeça para baixo. Ele estava com vestimentas normais quando entrou no cesto. Então apareceu de dentro do cesto um animal como se fosse um veado, um animal que ninguém tinha visto antes, com uns olhos muito impressionantes. Ninguém podia reconhecer aquele animal, muito estranho, muito impressionante. Então aquele animal se multiplicou de tal forma que o inteiro vale foi coberto. Depois, cada animal se absorveu um no outro, restando apenas um animal que entrou novamente no cesto. Aí um pássaro saiu do cesto. Era um pássaro muito diferente dos outros pássaros, ninguém sabia o que era. E da mesma forma aquele pássaro se multiplicou e da mesma maneira depois um foi absorvido dentro do outro dentro do cesto. Depois desse acontecimento o próprio Shangton Chunbar apareceu e se multiplicou. Todo o vale se cobriu. Depois os corpos foram absorvidos um no outro e surgiu um Shangton Chunbar enorme, sentado com as pernas cruzadas, cujo corpo cobria todo o vale de Sapantins, que era o nome do vale. E aí ele voltou outra vez para dentro do cesto. Depois disso, apareceram três Bodissátuas: Manjushri, Avalokitesvara e Vajrapâni. E depois apareceram muitos e se absorveram um no outro e assim Sangton Chunbar voltou a aparecer com o seu corpo normal, com suas vestes normais. Ele costumava vestir-se de uma seda dourada forrada de lã, da mesma forma que se vestia uma pessoa comum para fazer compras. E ele disse: "Eu realizei todas essas coisas através da prática da meditação". Isto é o que se chamada "Inconcebível Segredo do Corpo", em outras palavras: a Totalidade das Formas. Ele podia aparecer com qualquer forma, qualquer que fosse a forma que ele quisesse. "Se você também por dezoito anos não revelar este Ensinamento para ninguém, depois de dezoito anos você se tornará Detentor deste Ensinamento." E foi assim que Lama Sakyapá [Sachen Kunga Nyingpô]. Ele também praticou.
Lama Sakyapá, ainda que fosse emanação de Manjusri e Avalokitesvara, para os olhos do comum das pessoas ele parecia um ser normal. Ele também aparecia com um tipo de vida normal. 
Quando ele era jovem, ele recebeu instruções e quando ele entrou em meditação ele viu Manjusri e Manjusri lhe transmitiu o Ensinamento de Afastamento do Quatro Apegos [que se encontra nesta página], ou seja, em quatro linhas ele apresentou todo o Ensinamento Hinayana e Mahayana. Todo o Ensinamento em apenas quatro linhas. Sachen Kunga Nyingô também teve o poder de multiplicar seu corpo em sessenta lugares diferentes. Ainda que naquele tempo não houvesse comunicação, e as pessoas não tinha como saber o que estava acontecendo, mas depois, quando os discípulos se encontravam e conversavam, eles diziam: "Naquele dia Ele ofereceu o Ensinamento LanDré em tal lugar". O outro replicava: "Naquela data Ele estava consagrando o Templo tal". E um outro dizia: "Mas no mesmo dia eu recebi seus Ensinamentos em tal lugar", etc. E aí se descobria que tudo aquilo ocorria ao mesmo tempo. Mas no dia ninguém podia saber, pois não havia comunicação entre os lugares. Só depois os discípulos descobriam que tudo se passava no mesmo tempo. Sachen Kunga Nyingpô teve muitos discípulos, mas seus principais discípulos foram seus próprios filhos, Sonam Tsemo (1142-1182) e Jetsun Dragpa Gyaltsen (1147-1216).
Dromi Lotsawa (992-1072) teve muitos discípulos. Mas houve sete discípulos principais que também atingiram a condição de Mahassidha, três homens e quatro mulheres. Todos esses conseguiram grandes realizações. Esses sete discípulos receberam o completo Texto, quer dizer o Ensinamento do Tantra de Hevajra. Quatro discípulos receberam completamente as Instruções Essenciais. Um deles foi Seton Kunrig (1025-1113). Seton Kunring é um dos principais Detentores da Linhagem das Instruções Essencias - em outras palavras, do Ensinamento LanDré. Ele passou essas Instruções para Shangton Chunbar (1053-1136).
Shangton Chunbar foi um grande iogue. Ele parecia uma pessoa comum. Ele não parecia um grande lama, não era visto sentado num trono etc. ou vestindo manto. Ele se vestia com roupas tibetanas normais, com capote e botas. Ele trabalhava no campo. Ele aparecia como um fazendeiro, muitas pessoas lhe pediam que trabalhasse em suas terras. Ele socorria a todas. Depois se descobriu que havia um Shangton Chunbar em cada campo (risos), ainda que houve apenas um Shangton Chunbar.
Depois veio Sachen Kunga Nyingpô (1092-1158), fundador dos Sakyapás. Ainda que seu pai, Konchog Gyalpo, tenha sido o construtor do Mosteiro Sakya [em 1073] , coube a Sachen Kunga Nyingpô [esta tarefa de ser o Iniciador].
Sachen Kunga Nyingpô recebeu o Ensinamento LanDré de Shangton Chunbar por muitos anos: o Ensinamento, as Instruções Essenciais e as Completas Instruções de Meditação por muitos anos. 
Quando Shangton Chunbar terminou a transmissão, disse: "Vou lhe mostrar uma coisa". E então se colocou dentro de um cesto e disse que o cesto fosse colocado de cabeça para baixo. Ele estava com vestimentas normais quando entrou no cesto. Então apareceu de dentro do cesto um animal como se fosse um veado, um animal que ninguém tinha visto antes, com uns olhos muito impressionantes. Ninguém podia reconhecer aquele animal, muito estranho, muito impressionante. 
Então aquele animal se multiplicou de tal forma que o inteiro vale foi coberto. Depois, cada animal se absorveu um no outro, restando apenas um animal que entrou novamente no cesto. 
Aí um pássaro saiu do cesto. Era um pássaro muito diferente dos outros pássaros, ninguém sabia o que era. E da mesma forma aquele pássaro se multiplicou e da mesma maneira depois um foi absorvido dentro do outro dentro do cesto. 
Depois desse acontecimento o próprio Shangton Chunbar apareceu e se multiplicou. Todo o vale se cobriu. Depois os corpos foram absorvidos um no outro e surgiu um Shangton Chunbar enorme, sentado com as pernas cruzadas, cujo corpo cobria todo o vale de Sapantins, que era o nome do vale. 
E aí ele voltou outra vez para dentro do cesto. 
Depois disso, apareceram três Bodissátuas: Manjushri, Avalokitesvara e Vajrapâni. E depois apareceram muitos e se absorveram um no outro e assim Sangton Chunbar voltou a aparecer com o seu corpo normal, com suas vestes normais. Ele costumava vestir-se de uma seda dourada forrada de lã, da mesma forma que se vestia uma pessoa comum para fazer compras. 
E ele disse: "Eu realizei todas essas coisas através da prática da meditação". Isto é o que se chamada "Inconcebível Segredo do Corpo", em outras palavras: a Totalidade das Formas. Ele podia aparecer com qualquer forma, qualquer que fosse a forma que ele quisesse. 
"Se você também por dezoito anos não revelar este Ensinamento para ninguém, depois de dezoito anos você se tornará Detentor deste Ensinamento."
E foi assim que Lama Sakyapá [Sachen Kunga Nyingpô]. Ele também praticou.
Lama Sakyapá, ainda que fosse emanação de Manjusri e Avalokitesvara, para os olhos do comum das pessoas ele parecia um ser normal. Ele também aparecia com um tipo de vida normal. 
Quando ele era jovem, ele recebeu instruções e quando ele entrou em meditação ele viu Manjusri e Manjusri lhe transmitiu o Ensinamento de Afastamento do Quatro Apegos [que se encontra nesta página], ou seja, em quatro linhas ele apresentou todo o Ensinamento Hinayana e Mahayana. Todo o Ensinamento em apenas quatro linhas. 
Sachen Kunga Nyingô também teve o poder de multiplicar seu corpo em sessenta lugares diferentes. Ainda que naquele tempo não houvesse comunicação, e as pessoas não tinha como saber o que estava acontecendo, mas depois, quando os discípulos se encontravam e conversavam, eles diziam: "Naquele dia Ele ofereceu o Ensinamento LanDré em tal lugar". O outro replicava: "Naquela data Ele estava consagrando o Templo tal". E um outro dizia: "Mas no mesmo dia eu recebi seus Ensinamentos em tal lugar", etc. E aí se descobria que tudo aquilo ocorria ao mesmo tempo. Mas no dia ninguém podia saber, pois não havia comunicação entre os lugares. Só depois os discípulos descobriam que tudo se passava no mesmo tempo. 
Sachen Kunga Nyingpô tem muitos discípulos, mas seus principais discípulos foram seus próprios filhos, Sonam Tsemo (1142-1182) e Jetsun Dragpa Gyaltsen (1147-1216).

sábado, 12 de setembro de 2015

quinta-feira, 10 de setembro de 2015

Guardiães da Tradição Sakya







Guardiães da Tradição Sakya



Pelo Ven. Lama Sherab Gyaltsen Amipa




Mahakala, Guardião do Dharma

Do grande tradutor Bhari Lotsava, Jetsun Kun-ga Nyingpo recebeu a permissão para praticar a meditação em Panjaranatha (uma forma de Mahakala) na forma masculina solitária de Ekavira, junto com ensinamentos no tratado de Mahabrahmana A Vasta Sadhana. Ele ganhou entendimento sem defeito destes ensinamentos, e eles vieram a ser conhecidos como a primeira transmissão oral de Panjaranatha.
Na Índia há uma montanha chamada Malaya, o cume da qual é formado de ferro. Pela grande compaixão, o Bodhisattva Vajrapani se manifestou espontaneamente lá na forma de uma imagem de pedra, depois conhecida como a Pedra Mahakala dos Sakyapás. Em sua manifestação, os deuses fizeram uma chuva de flores sobre ela, e panditas indianos aplicaram cores à imagem onde as flores tinham caído. Até mesmo hoje a pessoa pode ver as impressões dessas cores nas formas de flores. Esta imagem abençoada foi dada Kun-ga Nyingpo por Bhari Lotsava.
A segunda transmissão oral de Panjaranatha aconteceu como se segue. Quando o Pandita Gayadhara indiano foi para o Tibet para explicar o Dharma a Dogmi Lotsava Sakya Shenyen, ele lhe deu a transmissão oral de Mahakala. Estes ensinamentos muito profundos incluem a permissão para meditar em Panjaranatha na forma de Ekavira de acordo com a tradição de O Caminho e Seus Frutos, por Virupa. Jetsun Dhagpa Gyaltshan compilou as três práticas tratadas com os ensinamentos anteriores no texto A Prática Meditational Descrita Como um Colar.
Jetsun Kun-ga Nyingpo também concedeu os ensinamentos orais completos nas quatro autorizações da linhagem do grande Acarya Sarorujavajra, baseado em Panjaranatha com cinco deidades, Panjaranatha com oito deidades e o Sindurmandala. Estes ensinamentos foram dados a Lama Seton por Dogmi Lotsava, e ele os passou para Sangton Chobar, que os ensinou na sua totalidade para Jetsun Kun-ga Nyingpo. A transmissão oral de Mahakala conhecida como " O Cintamani Reino Protetor dos Sakyapas " também foi passada para Kun-ga Nyingpo pela linhagem de Puhreng Lotsava Dhagjor Sherab.
A terceira transmissão oral de Panjaranatha é o ensinamento que Jetsun Kun-ga Nyingpo recebeu de Lotsava Lodho Dhagpa. Esta tradição oral combina os ensinamentos escondidos, a linhagem que vem de Acarya Padmasambhava, a linhagem de Sardhana, e a de Canchenpo, como também a linhagem de Ghyijang. Considerando que as três linhagens precedentes só têm ensinamentos na forma masculina solitária de Panjaranatha, esta quarta linhagem trata da forma masculina solitária, a forma feminina solitária, as meditações que envolvem o lama e a deidade meditational, e Panjaranatha com um círculo de outras deidades. Com respeito aos ensinos orais de Panjaranatha, as primeiras três linhagens discutem só a prática exterior, considerando que a quarta contém ensinamentos vastos nas práticas internas, exteriores e secretas. Todas as quatro linhagens permanecem irrompíveis até nossos dias. Até o tempo de Jetsun Kun-ga Nyingpo, a permissão para meditar em Panjaranatha só era dada na frente da imagem de Sebag de Mahakala, e só foi dada aos que tinham espiritual amadurecimento para receber a autorização de Hevajra. Esta prática era determinada a partir de muito grande compaixão, e entretanto é extremamente perigosa, contendo a essência do Dharma inteiro. Além estes ensinos orais, Lotsava Lodho Dhagpa deu a Kun-ga Nyingpo representações físicas do corpo, fala e mente de Panjaranatha.
A maneira pela qual Mahakala foi convidado ao Tibet é como segue. O Tibetano rei de Ngari Para, Lha Lama Yeshe Wo, e Lhatsun Jhangchub Wo enviaram o tradutor Rinchen Zangpo para a Cachemira com as instruções de estudar o Sutras e Tantras em geral e especialmente para convidar o protetor do Dharma, Mahakala para o Tibet. Ele foi então para a Índia e permaneceu estudando por muito tempo lá e recebendo ensinamentos. De volta ao Tibet, e ele pediu para o Acarya Sardha permissão para meditar em Mahakala. O Acarya respondeu que ele deveria ir primeiro para o templo de Mahakala no portão norte de Boddh Gaya e lá deveria recitar com uma voz funda, bonita como de uma tigresa o elogio de Mahakala chamado "Forma Monstruosa ". Tendo feito assim, lá apareceu a ele a forma de Mahakala (como nós conhecemos hoje) tão imenso quanto o universo inteiro, e a mente dele entrou em um estado de samadhi. Mahakala lhe deu então ensinamentos orais e disse, " eu serei um protetor do Dharma no Tibet. Voltemos lá juntos ".
Depois disso, Acarya Sardha lhe deu a permissão pedida junto com a oral transmissão, e Rinchen Zangpo e Mahakala partiram para o Tibet. Quando estavam há um dia viagem do Tibet, Mahakala voou no céu e voltou. Então o tradutor pensou, " Embora a ordem do rei foi cumprida, não foi corretamente terminada, porque eu negligenciei em contar a meu lama ou sua ordem ". Ele voltou então a Sardha e lhe contou o que tinha acontecido.
O lama respondeu, " Este é um presságio que o Dharma se desenvolverá no Tibet. O Protetor de Dharma também tem futuros discípulos no Tibet. Devido à compaixão dos aryas, não haverá nenhuma dificuldade devido a interferências de outros seres, assim você deveria levar o protetor para lá por todos os meios ".
Como uma representação do corpo dos buddhas, ele lhe deu a imagem de Mahakala Sebag Yeshe Gonpo; como uma representação da fala dos buddhas', um pedaço preto de veste na qual havia muitos mantras impressos de buddhas e bodhisattvas; como uma representação da mente dos buddhas', um vajra de nove pontas do melhor ferro; e como uma representação da atividade e qualidade do buddhas, ele lhe deu a transmissão oral inteira da prática dos quatro tipos de atividades de seres iluminados (i.e. pacificando, se expandindo, ações poderosas e ferozes).
Então eles viajaram para Ngari To, Lotsava Rinchen Zangpo deu esta transmissão oral a Dhagpa Tengpa Tontan Tsulthim, que passou isto para Mahalotsava. Mahalotsava deu a permissão e transmissão oral na prática para Jetsun Kun-ga Nyingpo diante da imagem de Sebag de Mahakala. Como ele lhe deu a permissão, ele também lhe deu as anteriores representações do corpo, fala e mente dos buddhas. Então a imagem de Sebag se levantou, caminhou em direção a Kun-ga Nyingpo e o levou pela mão. " Em geral, o lama disse, é importante a todo praticante de Dharma se dedicar a um Protetor de Dharma bom. Em particular, há muitos sinais auspiciosos que este protetor, Panjaranatha, será de benefício a você e sua linhagem ".
O guru mais antigo na linhagem de Mahakala foi Brahmana Vararuci. O Buddha Vajradhara diretamente abençoou a deidade meditational dele - Mahakala na forma de Sebag Nagpo Phurshe - como viu que isto grandemente beneficiaria o Dharma. Na sua velhice, Brahmana Vararuci contou à sua deidade meditational: " Qualquer tarefas que eu exigi de você, você cumpriu, mas agora como eu sou velho, não mais preciso. Agora vá para Sakya e obedeça aos comandos de Kun-ga Nyingpo e de sua linhagem " . E Mahakala assim fez. Desde aquele tempo obedeceu Mahakala aos comandos do Sakyapas como um criado, mas às vezes ele exibia vários tipos de comportamento violento. Isto foi dito para o guru, que disse: "mesmo na Índia, não existe nada mais poderoso do que Mahakala. Mas em sua meditação se você visualizar Vajrapani ou a deidade meditational Bhutadamara no ombro de direito de Mahakala, isto terá resultados bons". Os lamas fizeram como aconselhado, e é por isso que hoje Bhutadamara é retratado no ombro direito deste Protetor de Dharma em pinturas e estátuas. Então o grande Sakyapa trouxe as representações físicas de Mahakala da Índia para o templo de Sakyapa chamado Gorum Zimci Karpo e fez em um de seus quartos pequenos a habitação temporária do protetor.
Quando Jetsun Kun-ga Nyingpo pensou em construir um templo novo para o protetor, Mahakala lhe falou, não há nenhuma necessidade de construir um templo novo. Este é um lugar satisfatório. Como eu sou o guardião do portão do norte de Boddh Gaya, eu assistirei isto daqui. E neste lugar eu suprimirei os inimigos de Dharma, protegerei o Dharma e cuidarei de sua preservação ".
Então o lama imediatamente composto o elogio de Mahakala intitulado " O Grande Serviço " no qual ele pediu para o protetor que permanecesse imutável naquele mesmo lugar. Pelos auspícios deste pedido para o serviço de Dharma, todas as condições aconteceram para a linhagem de Sakyapa florescer e nunca declinar na duração dos ensinamentos de Buddha Sakyamuni.
Assim Jetsun Kun-ga Nyingpo recebeu três transmissão oral de Mahakala.
Durante as vidas dos dois irmãos Sonam Tsemo e Dhagpa Gyaltshan, foram preservados estes ensinamentos mas nenhuma transmissão oral nova foi recebida. Depois disso, durante o tempo de Sakya Pandita, o Kashmiri Pandit Sakyasri veio ao Tibet e ensinou a meditational pratica de Ekavira, a forma masculina solitária de Mahakala, e de Mahakala cercado por quatro dakinis Nampar Tsigma, Marali, Gatshigma e Nagmo Chenmo. Os ensinamentos orais nestas práticas são conhecidos como " As Três Navalhas da Prática Secreta". Os lamas mantêm a pintura famosa de Mahakala conhecida como " O Retrato do Protetor dos Sakyapas " pintada por uma mestra índia com tais materiais preciosos como ambrósia que tinha sido colecionada pelo Acarya Brahmana Vararuci, e que o Kashmiri Mahapandit Sakyasri deu aos antigos lamas de Sakya. 

domingo, 30 de agosto de 2015

domingo, 23 de agosto de 2015

sexta-feira, 31 de julho de 2015

quinta-feira, 30 de julho de 2015

quarta-feira, 22 de julho de 2015

A Prece Sakya que Libera da Doença



A Prece Sakya que Libera da Doença

A fala Vajra do Mahasiddha Thang Tong Gyalpo 

Motivação 

Todos os seres sensíveis, iguais ao espaço vão por refúgio para o Guru-Buddha precioso. Nós [também] vamos por refúgio para o Buddha, o Dharma, e o Sangha. 
Nós vamos por refúgio para a assembléia de gurus, deidades meditationais e dakinis. Nós vamos por refúgio para a claridade vazia de nossas próprias mentes, o dharmakaya. 

[Recite estes versos acima tantas vezes quanto você for capaz.] 

Recitação do Mantra: 

OM MANI PADME HUM 

Recite estes mantras centenas de vezes, tantas vezes quanto você for capaz. 
  

A Oração 

Que todas as doenças que entristecem as mentes dos seres sensíveis e que são o resultado de karma e condições temporárias, assim como os danos de espíritos, doenças e dos elementos, não aconteçam nos reinos do mundo. 

Que quaisquer sofrimentos de doenças ameaçadoras da vida que, como um açougueiro que conduz um ser a ser morto separe o corpo da mente num instante, não aconteçam nos reinos do mundo. 

Que todos os seres encarnados estejam livres de doenças 
infecciosas agudas, crônicas e outras, doenças cujo mero som de seus nomes aterroriza os seres, como se eles tivessem sido colocados dentro da boca de Yama, o Deus de Morte. 

Que todos os seres encarnados estejam livres das 80.000 classes de interferências prejudiciais, os 360 espíritos maus que prejudicam de repente, as 424 doenças e assim sucessivamente. 

Que quaisquer sofrimentos devido a perturbações dos quatro elementos, que privam o corpo e a mente de todo prazer, sejam totalmente pacificados, e que o corpo e a mente tenham brilho e poder e ser dotada de vida longa, saúde boa e bem-estar. 

Pela compaixão dos gurus e da Preciosa Tríplice Jóia, pelo 
poder das dakinis, dos protetores do Dharma e guardiões, e pela força da infalibilidade do karma e de seus resultados, que essas muitas dedicações e orações sejam cumpridas assim como foram proferidas. 

Colofão: 

Uma vez uma epidemia estava contagiando de uma pessoa a outra no grande monastério da Gloriosa (tradição) Sakya. Qualquer recurso que os mestres de mantra tentavam: efígies, medicamentos de tormas, mantras, proteção de amuletos e outros não tinham nenhum efeito, e o monastério estava em perigo de aniquilação.  
Naquele momento, o mestre Mahasiddha (Thang Tong Gyalpo) executou o refúgio 'Espacial', recitou vários manis, e proclamou esta oração chamada 'Realização', durante a qual a epidemia inteira cessou imediatamente na dependência de seu desempenho. Assim, isto ficou  
renomado como a fala vajra que irradia massas de nuvens de bênçãos intitulada A Prece Sakya que Libera da Doença.  

Traduzido e editado por Bhikshu Thubten Tsültrim (George 
Churinoff). Sarva Mangalam.  [Trad. R. Samuel]. [Oferecido por Lama Zopa Rinpochê].  
  

segunda-feira, 20 de julho de 2015

quinta-feira, 9 de julho de 2015